CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

30/11/06

Cipher Netplorator v.6.66

Δεν έπρεπε να του είχα ανοίξει την πόρτα.

«Μα στο είπα». διαμαρτύρομαι. «Δεν ενδιαφέρομαι. Έχω ήδη εγκατεστημένο ένα πρόγραμμα πλοήγησης στο διαδίκτυο. Άλλωστε δεν πολυχρησιμοποιώ τον υπολογιστή. Δεν τον χωνεύω. Όλο κολλάει και θέλει συνεχώς αναβάθμιση. Χειρότερα και από το αυτοκίνητο. Είναι μηχανήματα του διαβόλου.»
Ο επισκέπτης μου χαμογελά με αξιοθαύμαστη στωϊκότητα. Πολυ παράξενος ο δικός σου. Έχει ένα μακρύ πρόσωπο, σαν άλογο, μάτια λοξά, σχεδόν τον περνάς για Ασιάτη. Το πρόσωπο του τσιτωμένο, φαίνεται εικοσιπεντάρης αλλά θα μπορούσε να είναι και εκατόν εικοσιπέντε. Όσο για το ντύσιμο του...άστο καλύτερα. Κόκκινο σακάκι με μαύρο παντελόνι, σαν το γκαρσόνι του Στάλιν. Αλλά ποιός φυσιολογικός άνθρωπος θα συστήνονταν σήμερα ως ‘πλανόδιος πωλητής λογισμικού’; Άτιμη ανεργία!
«Δεν έχετε δίκιο» επιμένει. «Το πρόγραμμα Cyber δεν είναι ένας απλός οδηγός πλοήγησης. Επιτρέψτε μου να σας κάνω μία μικρή επίδειξη.»
Προφέρει το όνομα του προγράμματος ψευδίζοντας ελαφρά, έτσι που το b ακούγεται σαν φ. Μου τη δίνει στα νεύρα και επιπλέον επιβεβαιώνεται η υποψία μου για την ασιατική του καταγωγή.
«Άκου φίλε, καταλαβαίνω ότι θέλεις να βγάλεις και εσύ το ψωμί σου αλλά διάλεξες λάθος άνθρωπο σε λάθος εβδομάδα. Ξέρεις τι έχω να τραβήξω τις επόμενες μέρες; Όχι. Άκου λοιπόν: έναν αχάριστο προϊστάμενο που έχει να με προτείνει για προαγωγή εδώ και δέκα χρόνια, μία δίκη – η πρώην γυναίκα μου θέλει να της αυξήσω τη διατροφή-και ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματός μου κάθε δίμηνο αυξάνει την ταρίφα. Βλέπεις οι φοιτητές χαλάνε την αγορά. Δώσε μου λοιπόν ένα καλό λόγο να μην σε πετάξω έξω»
Παρά το σχετικό στόλισμα, δεν χάνει ούτε μικρογραμμάριο από την ψυχραιμία του. Μπράβο του μεν, θα πάρει δρόμο δε.
«Μπορώ να σας δώσω δύο καλούς λόγους» μου λέει με ήρεμη, αλλά σταθερά επίμονη φωνή. «Ο πρώτος είναι ότι το πρόγραμμα είναι δωρεάν. Έχετε επιλεγεί από την εταιρεία μας σαν ένας από τους εκατό τυχερούς που θα το δοκιμάσουν χωρίς καμμία απολύτως υποχρέωση»
«Δωρεάν, έ;. Έτσι την πατάμε όλοι. Εγκαθιστούμε το δωρεάν πρόγραμμα, γινόμαστε εξαρτημένοι από αυτό και όταν κολλήσει, σε φωνάζουμε για να προσφέρεις την τεχνική σου υποστήριξη σε καθόλου δωρεάν τιμή!»
«Σίγουρα έχετε κάποια φοβία με τους υπολογιστές»
«Κοίτα, άν δεν κινδύνευα να χάσω τη δουλειά μου, δεν θα έβαζα το μηχάνημα στο σπίτι. Είκοσι χρόνια έγραφα στη γραφομηχανή. Ά, άλλη αίσθηση! Αυτό το τάπα-τάπα, η αίσθηση του βάρους του κάθε πλήκτρου, ξεχωριστή και αναγνωρίσιμη λες και ήταν παιδί σου. Κάθε γράμμα και μία μελωδία. Δεν έγραφες, συνέθετες. Αυτές ήταν εποχές...»
«Πάντως καμμία γραφομηχανή δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό»
Ο πονηρός: όσο παραληρούσα είχε ανοίξει το φορητό του υπολογιστή και είχε φορτώσει το πρόγραμμα πλοήγησης, το Cyber ή όπως αλλιώς στο κόρακα το λένε. Θα είχε συνδεθεί με το Internet ασύρματα.
«Κοιτάξτε εδώ, σας παρακαλώ» μου είπε.
Τον παρακολούθησα καθώς πληκτρολογούσε το όνομα μου πάνω στο πεδίο της αναζήτησης και μετά ενεργοποίησε το ψαχτήρι. Και λοιπόν; Και το ψαχτήρι Moocos το ίδιο δεν κάνει;
Λες και είχε διαβάσει τη σκέψη μου, είπε χωρίς να με κοιτάξει: «Το ψαχτήρι Moocos δεν μπορεί να το κάνει αυτό»
Πλησίασα κοντύτερα στην οθόνη του υπολογιστή. Η αναζήτηση είχε εμφανίσει τρία αποτελέσματα. Άρχισα να τα διαβάζω από πάνω προς τα κάτω και όταν τελείωσα τη σελίδα έτρεμα.

Το πρώτο αποτέλεσμα έλεγε:

1. Δευτέρα πρωϊ: Συνάντηση με το κύριο Πετρόπουλο, προϊστάμενο marketing της Γενικής Εισαγωγικής, και με τον κύριο Αργύρη, προϊστάμενο διεύθυνσης προσωπικού της ίδιας εταιρείας. Θα απαιτηθεί απολογισμός δραστηριοτήτων και αύξηση της απόδοσης σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Δυσμενής προδιάθεση. Υψηλή πιθανότητα απόλυσης.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.

Το δεύτερο αποτέλεσμα έλεγε:

2. Δευτέρα απόγευμα: Συνάντηση με δικηγόρο κύριο Αυγουλέα. Τελική προετοιμασία απολογίας για τη δίκη της Τετάρτης. Ελάχιστα στοιχεία υπεράσπισης. Σημαντική αύξηση ποσού διατροφής πρακτικά αναπόφευκτη.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Το τρίτο αποτέλεσμα έλεγε:

3. Τετάρτη πρωί: Δίκη στα Αστικά δικαστήρια. Έκβαση σύμφωνη με την αναφορά 2, εκτός άν ληφθούν υπ’όψην οι περαιτέρω πληροφορίες.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.

Και η χαριστική βολή (το τέταρτο αποτέλεσμα) ήταν:

4. Τετάρτη βράδυ: Αίτηση ιδιοκτήτη διαμερισμάτος για αύξηση ενοικίου. Ελάχιστα περιθώρια άρνησης. Υψηλή ζήτηση στέγασης λόγω αύξησης αριθμού εισαχθέντων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (και λόγω νέου νόμου μεταγγραφών).
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Στρίμωξα τον τύπο πάνω στο τοίχο.

«Τι παιχνίδι είναι αυτό; Με παρακολουθείτε; Πως τα ξέρετε όλα αυτά»
«Στην εποχή μας, κύριε Καραμήτρο, τίποτα δεν μένει κρυφό. Τα πάντα είναι κάπου καταχωρημένα. Αλλά μόνο το πρόγραμμα μας ξέρει που να τα βρεί»
Κατά κάποιο τρόπο αυτό μου φάνηκε λογικό. Είναι γνωστό ότι τα προσωπικά μας δεδομένα είναι τόσο ασφαλή όσο και μία ράβδος χρυσού στη μέση του δρόμου σε ώρα αιχμής. Είχα διαβάσει και τη λεγόμενη τεχνολογία ‘εξόρυξης’ πληροφοριών. Κάτι τέτοιο θα ήταν και αυτό το πράγμα.
«Είναι αρκετά εντυπωσιακό, κύριε...»
«Λού. Ονομάζομαι Λού»
Μάλιστα. Αναβαθμισμένος Κινέζος. «Λοιπόν κύριε Λού! Μπορώ να πατήσω τις περισσότες πληροφορίες, να δούμε τι θα μας βγάλει;»
«Η λειτουργία αυτή ενεργοποιείται μόνο μετά την αποδοχή της προσφοράς μας, με αποστολή ενός κωδικού με e-mail»
«Και είναι δωρεάν, όπως είπατε;»
«Εντελώς»
«Ούτε θα πληρώσω για μελλοντικές αναβαθμίσεις;»
«Ποτέ. Ούτε για τεχνική υποστήριξη»
«Τότε έχουμε μία συμφωνία»
Αφού πρώτα με έβαλε να υπογράψω ένα τυπικό συμφωνητικό αποδοχής κ.λ.π., ο τύπος μου έσφιξε θερμά το χέρι.
«Το Cipher είναι δικό σας κύριε Καραμήτρο» είπε με το χαρακτηριστικό ψεύδισμα του.
«Cyber» τον διόρθωσα.
«Όπως επιθυμείτε»

*


Δευτέρα πρωί και οι κ.κ. Πετρόπουλος και Αργύρης παίζουν μαζί μου το πανάρχαιο παιχνίδι εναλλαγής ρόλων γνωστό ως ‘καλός μπάτσος, κακός μπάτσος’.
«Θέλω να σου δώσω μία τελευταία ευκαιρία, Καραμήτρο παιδί μου» μου λέει με πατρικό ύφος ο ‘καλός’ Πετρόπουλος, διευθυντής marketing με σπουδές στο LSE και καραβύσμα (είναι και ομορφονιός-είναι παντρεμένος με την κόρη του προέδρου. Εγώ που είμαι κοντόχοντρος και στραβοχυμένος τι να κάνω;). «Δώσε όμως κάτι τις για να πιστέψω ότι θα τα καταφέρεις. Ξέρω ότι κατεβάζεις πολλές καλές ιδέες»
Σιωπώ. Τις τελευταίες καλές ιδέες μου τις είχε κλέψει ασύστολα και πήρε προαγωγή.
«Τι κάθεσαι και μιλάς με το βλαμμένο. Αφού χάνεις τα λόγια σου» μπαίνει στη συζήτηση ο ‘κακός’ Αργύρης, διευθυντής προσωπικού-του Harvard αυτός. Σαν τους Χιώτες πάνε αυτοί, πακέτο. «Καραμήτρο, για μένα είσαι ξοφλημένος από καιρό, δεν είσαι συνεργάσιμος, ζείς στην καρακοσμάρα σου και δεν σε βλέπω καθόλου καλά»
‘Συνεργάσιμος’ στο λεξικό του Αργύρη σημαίνει να δουλεύεις εσύ για αυτούς.
Με κάνει πάσα στον Πετρόπουλο.
«Κοίτα Καραμήτρο, καταλαβαίνω το δίλημμα σου. Θέλεις να πας μπροστά, έχεις όρεξη, αλλά κάπου μέσα σου μία φωνούλα σου λέει: έως εδώ, όχι παραπέρα. Και εσύ εκεί, το γουδί το γουδοχέρι.»
«Φοβάμαι πως δεν σας καταλαβαίνω»
«Καταλαβαίνεις πολύ καλά, άστα αυτά» πετάγεται ο Αργύρης.
Ο Πετρόπουλος με ξαναπιάνει στο στοργικό.
«Ασ’ τον τον Αργύρη, εμένα να ακούσεις. Αυτό που προσπαθώ να σου πώ είναι ότι είμαστε μία ομάδα. Φτιάχνεις εσύ ένα πράγμα, μία μαγιά, και μείς το παίρνουμε και το αυγατίζουμε. Ας πούμε τώρα, έμαθα ότι έχεις φτιάξει μία λίστα πελατών εγγυημένης παράδοσης. Είναι αλήθεια;»
«Τρία χρόνια δουλεύω πάνω σε αυτήν, κύριε Πετρόπουλε. Τρία χρόνια νύχτα-μέρα. Είναι σαν παιδί μου»
«Δεν αμφιβάλω. Και είναι τοσο καλή όσο νομίζω;»
«Αρκούν πέντε μόνο από τους εκατό πελάτες της λίστας για να κρατήσουν την εταιρεία στη κερδοφορία για τα επόμενα πενήντα χρόνια»
«Αυτό είναι φοβερό!»
«Για αυτό έλεγα να την παρουσιάσω στην επόμενη συνέλευση των μετόχων»
«Όχι, όχι παιδί μου, δεν πρέπει να το κάνεις αυτό» λέιε ο Πετρόπουλος πανικόβλητος.
«΄Ακου ρε τι είπε το βούρλο» παρεμβαίνει ο Αργύρης «Σε μάς ρε να τη δώσεις»
«Μα δεν είναι αρμοδιότητα του συμβουλίου;»
«Ρε βούρλο το συμβούλιο θέλει να σε σουτάρει» επαναλαμβάνει ο Αρύρης με άψογη επιχειρηματολογία λόγω Harvard. «Εμείς σε κρατάμε ακόμα στη δουλειά»
«Και μας το ανταποδίδεις με τέτοια καχυποψία; Σε εμάς;» λέει ο Πετρόπουλος με πονεμένο ύφος. «Αφού είμαστε μία ομάδα. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς εσένα, ούτε εσύ χωρίς εμάς»
«Καλά, θα σας τη φέρω αύριο» απαντώ με κρύα καρδιά.
Σκουλήκια.


*


Το απόγευμα με βρίσκει στο γραφείο του Αυγουλέα, ο οποίος με κοιτάει πίσω από το γραφείο του. Στον τοίχο, περίπου μισό μέτρο πάνω από το κεφάλι του έχει κρεμάσει μία εικόνα της Παναγίας. Είναι αχάριστος. Κανονικά θα έπρεπε να έχει βάλει το εικόνισμα του Αγίου Διαζευκτήριου, χάρη στο οποίο έχει γίνει αυτός πολύ πλούσιος και εγώ ακριβώς το αντίθετο.
«Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα» μου λέει σιγανά, σαν γιατρός που σου κοινοποιεί ότι πάσχεις από εκείνη τη πάθηση που θυμίζει το ζώδιο περιόδου Ιουνίου-Ιουλίου.
«Μα δεν μπορώ να πληρώνω για να ζεί η πρώην γυναίκα μου τη ζωή της!»
«Το δικαστήριο δεν θα το δεί έτσι. Έχεις έναν ικανοποιητικό μισθό και κατά καιρούς συνάπτεις διάφορες σχέσεις – όλες αποτυχημένες, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Και τι κάνει η πρώην κυρία Καραμήτρου; Περιποιείται μία ηλικιωμένη γυναίκα, πέντε φορές την εβδομάδα, για να τα φέρει πέρα βόλτα και να ζήσει και τα παιδιά της – τα παιδιά σου»
«Δικός μου δικηγόρος είσαι ή δικός της;»
«Απλά σου παρουσιάζω τα πράγματα από τη σκοπιά του δικαστηρίου. Τι θα δούν; Εσένα να κάνεις τη ζωή σου και εκείνη να ανηφορίζει το Γολγοθά της»
«Εκτός άν τα φαινόμενα απατούν»
«Το έχουμε θίξει ξανά αυτό. Η γυναίκα σου – συγγνώμην, πρώην γυναίκα σου- μπορεί να έχει όσες άλλες σχέσεις θέλει. Όσο εσύ δεν μπορείς να το αποδείξεις, είναι απλά μία υπόθεση. Έβαλες άλλωστε και εκείνο τον ντέτεκτιβ»
«Ναι, καλά, με έσωσε και του λόγου του»
«Η κυρία ήταν υποδειγματική»
«Από το σπίτι της στο σπίτι της γριάς και πάλι πίσω. Δεν έχει βγεί ποτέ ούτε για ένα καφέ. Και η γριά υφίσταται πραγματικά, το ψάξαμε και αυτό. Ζεί σε ένα ρετιρέ στα Αναφιώτικα»
«Πάρτο λοιπόν απόφαση»
Δικηγόρος να σου πετύχει.

*


Έχει ήδη νυχτώσει όταν επιστρέφω στο σπίτι. Από τότε που χώρισα και άρχισε να με γονατίζει η διατροφή, νοικιάζω ένα άθλιο διαμέρισμα στο ισόγειο, με μία μπαλκονόπορτα που βλέπει στον ακάλυπτο. Ευτυχώς το απέναντι σπίτι είναι μία εγκατελλειμένη μονοκατοικία, με το μικρό της κήπο και τρία μεγάλα δέντρα. Άν εξαιρέσεις τα ποντίκια που μαζεύει, είναι προτιμότερη από ένα μονοκόμματο τοίχο από μπετόν.
Μπαίνοντας στην είσοδο της πολυκατοικίας πέφτω πάνω στον ιδιοκτήτη. Το διαμέρισμα του είναι ακριβώς απένναντι από το δικό μου. Ο τσιγγούναρος θα μπορούσε να μένει στο ρετιρέ (μαζεύει κάπου δέκα ενοίκια κάθε μήνα). Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Τον πετυχαίνω την ώρα που άνοιγε την πόρτα του και προλαβαίνω να ρίξω μιά ματιά μέσα στο σπίτι του. Διακρίνω τις φάτσες τριών αλλοδαπών, μάλλον Ανατολικοευρωπαίων, ύποπτα μούτρα, σαν αυτούς που βλέπουμε καμμιά φορά στο αστυνομικό δελτίο. Τους μαζεύει συχνά εδώ, όχι μόνο αυτούς αλλά και άλλους πολλούς. Ο περιπτεράς λέει πως είναι Τσετσένοι ή Απχάζιοι. Τι να μαγειρεύει μαζί τους; Κάτι ακούγεται για λαθρεμπόριο, άλλοι λένε ότι είναι κλεπταποδόχος, αλλά μπορείς να το αποδείξεις;
Με βλέπει που κοιτώ μέσα στο διαμέρισμα και βιάζεται να κλείσει την πόρτα. Από μέσα ακούγεται ένα γαύγισμα. Τον τελευταίο καιρό έχει φέρει ένα τεράστιο ντόπερμαν, τον Τζέκινς Χάν, ένα σκύλο σκέτο κέρβερο, τον ακούω να γαυγίζει όλη νύχτα, έτσι και περάσει άνθρωπος την κεντρική είσοδο. Σίγουρα τον έχει για τσιλιαδόρο.
Μπαίνοντας στο διαμέρισμα μου συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχάσει τον υπολογιστή ανοικτό από χθές, όταν εγκαθιστούσα το πρόγραμμα του Κινέζου. Να πάρει! Ποιός ξέρει πόσο θα μούρθει τώρα το ηλεκτρικό. Είμαι έτοιμος να κάνω shut down όταν βλέπω ότι έχω ένα νέο e-mail. Το ανοίγω και βλέπω ότι είναι ο κωδικός για την ενεργοποίηση του Cipher.

Ο κωδικός αυτός σας επιτρέπει τη χρήση της επιλογής ‘Περισσότερες Πληροφορίες’ σε κάθε αποτέλεσμα αναζήτησης. Προσοχή: μπορείτε να επιλέξετε μόνο μία πληροφορία την ημέρα (περιορισμός περ. 4 άρθρο 1 συμφωνητικού δωρεάν παραχώρησης του προγράμματος)

Δεν έχω και πολύ όρεξη, αλλά φορτώνω το πρόγραμμα και περνώ μέσα το κωδικό. Να μην πάει και τζάμπα το ρεύμα που έκαψε όλη μέρα. Αμέσως περνώ στη χθεσινή σελίδα αναζήτησης με τα τέσσερα αποτελέσματα. Για να ξαναδώ με τη σειρά. Τι έλεγε το πρώτο;

1. Δευτέρα πρωϊ: Συνάντηση με το κύριο Πετρόπουλο, προϊστάμενο marketing της Γενικής Εισαγωγικής, και με τον κύριο Αργύρη, προϊστάμενο διεύθυνσης προσωπικού της ίδιας εταιρείας. Θα απαιτηθεί απολογισμός δραστηριοτήτων και αύξηση της απόδοσης σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Δυσμενής προδιάθεση. Υψηλή πιθανότητα απόλυσης.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Ωραία, άς πατήσουμε να δούμε τι θα βγεί.

Περιμένω μερικά δευτερόλεπτα και στην οθόνη του υπολογιστή ανοίγει ένα καινούργιο παράθυρο.


Αναζήτηση αναφορών σχετικών με υποκείμενο: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ
Χρονικός προσδιορισμός: Δευτέρα 28.02.2005, 11.33 π.μ.
Τόπος: Εταιρεία Γενική Εμπορική, Αχιλλέως 5, Χαλάνδρι

-------Επίσημη καταγραφή μυστικών συνομιλιών και/ή σκέψεων-------

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Πολύ κόπανος αυτός ο Καραμήτρος.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Λες να μη τη φέρει τη λίστα; Έκανε κάπως το δύσκολο.
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Θα τη φέρει. Τέτοια ανθρωπάκια είναι φτιαγμένα για να υπακούνε, να τρώνε την καρπαζιά τους και να λένε και ευχαριστώ.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Ναι, αλλά τι γίνεται άν σηκωθεί και πεί ότι είναι δική του δουλειά;
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω προνοήσει και για αυτό. Αύριο μας δίνει τη λίστα και την άλλη εβδομάδα τον απολύεις πριν αρχίσει να λέει πολλά-πολλά.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου κάθεται στο στομάχι. Είναι και σαν κεφτές, πανάθεμα τον.
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Έχεις δεί την πρώην του;
ΑΡΓΥΡΗΣ: Τέρας;
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Και όμως... Θεά! Σκέτη Πάμελα.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Καλά, τι του βρήκε;
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρω εγώ τι έχουν στο κεφάλι τους οι γυναίκες; Ευτυχώς ξύπνησε.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Αλήθεια τι γίνεται με το θέμα της Ελβετίας;
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Μιά χαρά! Ο ορκωτός λογιστής λαδώθηκε για να βγάλει νόμιμο το έλλειμα στον ισολογισμό. Τώρα που μιλάμε, δύο εκατομύρια ευρώ μπαίνουν στο μυστικό λογαριασμό μας. Θυμάσαι το νούμερο; Πρέπει να σηκώσεις το μερίδιό σου εντός 24 ωρών και να το βάλεις σε καινούργιο λογαριασμό αλλού, για να μην μπορέσουν ν’ ακολουθήσουν το ποσό.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Εδω το έχω: 987723 στην CreditSwiss της Γενεύης. Σκέψου πλάκα που πάθαινε ο γέρος έτσι και το μάθαινε!!!
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ο πεθερός μου; Θα με σκότωνε. Αλλά όλα είναι κανονισμένα.

----------------------Τέλος καταγραφής------------------------





Τους αλήτες ! Το ήξερα ότι κάτι μου σκαρώνανε. Ώστε είναι ‘όλα κανονισμένα’, έ; Λοιπόν σας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις.
Αλλά, στάσου ένα λεπτό. Καταγραφή μυστικών συνομιλιών και/ή σκέψεων; Τι σόϊ πρόγραμμα είναι αυτό; Τι έβαλε στο κομπιούτερ μου ο Κινέζος; Τελικά δεν είναι και άσχημη αυτή η υψηλή τεχνολογία. Για να πάμε στην επόμενη αναζήτηση.


2. Δευτέρα απόγευμα: Συνάντηση με δικηγόρο κύριο Αυγουλέα. Τελική προετοιμασία απολογίας για τη δίκη της Τετάρτης. Ελάχιστα στοιχεία υπεράσπισης. Σημαντική αύξηση ποσού διατροφής πρακτικά αναπόφευκτη.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Πατώ με το ποντίκι πάνω στην ένδειξη που αναβοσβύνει αλλά δεν γίνεται τίποτα. Μετά ανοίγει ένα ακόμα παραθυράκι πάνω στην οθόνη:




V

Προσοχή: Οι Περισσότερες Πληροφορίες έχουν ήδη δοθεί για ένα αποτέλεσμα αναζήτησης. Δεν μπορούν να δοθούν περισσότερες πληροφορίες μέσα στην ίδια μέρα. (περιορισμός περ. 4 άρθρο 1 συμφωνητικού δωρεάν παραχώρησης του προγράμματος)



Έτσι, έ; Καλά, δεν πειράζει. Τώρα να ψάξω να βρώ που έχω καταχωνιάσει τον αριθμό του κινητού του γέρου, του μεγάλου αφεντικού της εταιρείας...


*


Είναι Τρίτη απόγευμα και είμαι σε μεγάλα κέφια. Σήμερα το πρωί μας ανακοίνωσαν την αποπομπή των κ.κ. LSE και Harvard από την εταιρεία, με επιφύλαξη πιθανής ποινικής δίωξης τους για απάτη σε βαθμό κακουργήματος. Αντίο κ.κ. Πετρόπουλε και Αργύρη, χάρηκα για τη γνωριμία.
Όλα καλά αλλά στο μυαλό μου τριγυρνά η υπόθεση της δίκης. Τι θα γίνει την Τετάρτη; Ο Αυγουλέας ήταν σαφέστατος: λαιμητόμος. Διακόσια ευρώ να αυξηθεί η διατροφή, καταστράφηκα. Φαντάζομαι την κυρία Γωγώ Παπαδοπούλου, πρώην κυρία Γωγώ Καραμήτρου, να χαμογελά από ένα αυτί ως το άλλο.
Φτιάχνω στον εαυτό μου ένα κοκτέιλ μπας και συνέλθω και το βλέμμα μου πέφτει στον υπολογιστή. Πάλι ανοικτός είναι; Τα νεύρα μου, τα χάπια μου! Με τις πολλές σκοτούρες τον ξέχασα πάλι ανοικτό. Και όμως ήμουνα σίγουρος ότι τον έκλεισα χθές βράδυ... Έτσι που πάω, θα μου στήσουν άγαλμα στη ΔΕΗ.
Πάω να κλείσω το σύστημα αλλά βλέπω ότι η σελίδα με τα αποτελέσματα της αναζήτησης έχει φορτωθεί. Που είχαμε μείνει χθές; Στη δεύτερη;

2. Δευτέρα απόγευμα: Συνάντηση με δικηγόρο κύριο Αυγουλέα. Τελική προετοιμασία απολογίας για τη δίκη της Τετάρτης. Ελάχιστα στοιχεία υπεράσπισης. Σημαντική αύξηση ποσού διατροφής πρακτικά αναπόφευκτη.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Χμμ. Για να πατήσουμε και του λόγου σου να δούμε τι θα γίνει.



Αναζήτηση αναφορών σχετικών με υποκείμενο: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ
Χρονικός προσδιορισμός: Τρίτη 01.03.2005, 17.30
Τόπος: Οικία Ευανθίας Παπαδάκη, Αναξαγόρα 12, Αναφιώτικα.
----Επίσημη καταγραφή μυστικών συνομιλιών και/ή σκέψεων----

ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Καλό μήνα μωρό μου.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καλό μας μήνα. Ο Μάρτης θα είναι ο τυχερός μας μήνας. Θα πάρουμε τα λεφτά του κορόιδου και θα την κάνουμε για διακοπές.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Φτάνει να μην μάθουν τίποτα για μας ως τη Τετάρτη.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τι λες τώρα; Εδώ έβαλα στο κόλπο και τη μάνα μου.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Ας είναι καλά η γυναίκα. Μας έχει δώσει το υπέροχο σπίτι της.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ε, αφού αυτή μένει στο χωριό τι να το κάνει το σπίτι; Άλλωστε, εγώ δεν μπορώ να εμφανιστώ στο δικό σου σπίτι με τα παιδιά, ούτε και εσύ να έρθεις στο δικό μου. Άσε που μπορεί να σε παρακολουθούν. Είδες πως πήγαμε να την πατήσουμε με τον ντέτεκτιβ που έβαλε ο πρώην προκομένος σου;
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Καλά, είσαι όμως και ο πρώτος μωρό μου. Έπεισες τη γριά του πρώτου να εμφανιστεί αυτή για μάνα σου.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πενήντα ευρώ της έσκασα της φιλάργυρης.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Ευτυχώς ο ντέτεκτιβ δεν υποψιάστηκε τίποτα. Η γριά ξέρει τα πάντα για μας και θα τα ξερνούσε όλα για την κατάλληλη τιμή.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μετά την Τετάρτη ας τα πει και στον πρωθυπουργό. Τώρα μωρό μου έλα να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε όλο βράδυ.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Άχ ναί, μωρό μου, δίμετρε αθληταρά μου, κάνε μου το ξανά, με θέα την Ακρόπολη.

---------------------Τέλος καταγραφής-----------------------




Δεν έχω εύκαιρο καθρέπτη να κοιταχτώ, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν ανήκω πλέον στη λευκή φυλή. Σίγουρα έχω γίνει μαύρος, κόκκινος ή μάλλον πράσινος.
Ώστε η κυρία Παπαδοπούλου ανηφορίζει το Γολγοθά της, πέντε φορές την εβδομάδα; Με ποιό μεταφορικό μέσο ακριβώς; Ά ρε Αυγουλέα, που είσαι να τα δείς αυτά! Ή μάλλον, τι λέω, τώρα θα έρθω να στα δείξω ο ίδιος. Γέλιο που έχει να πέσει αύριο.
Εγώ ένα πράγμα έχω να πώ: Αυτός ο υπολογιστής δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ ξανά!


*

Σήμερα κερνώ όλο τον κόσμο! Δεν είναι και λίγο πράγμα, γλύτωσα όχι μόνο την αύξηση της διατροφής, αλλά και όλη τη διατροφή. Ποτέ ξανά! Γιούχου! Που είσαι κύριε Λού με τα δωρεάν προγράμματα σου να σε κεράσω.
Το ωραιότερο ήταν που είδα να σκάει από κακό της η νύν κυρία Πώς-Τη-Λένε, πρώην κυρία Καραμήτρου και φιλόδοξη μέλλουσα κυρία Παπαδάκη. Κόντεψε να πάθει αποπληξία μόλις είδε να καλεί ο Αυγουλέας τη γριά του πρώτου για μάρτυρα υπεράσπισης. Να μάθεις άλλη φορά να κάνεις κόλπα με θέα τον Παρθενώνα.
Όλα ωραία και καλά αλλά υπάρχουν και κάποια προβλήματα. Στη δουλειά δεν έχει μαθευτεί ποιός κάρφωσε τους κ.κ. LSE και Harvard στο γέρο, αλλά κάτι πρέπει να του ξέφυγε, γιατί ο περιπτεράς μου περιέγραψε ότι δύο τύποι, που έμοιαζαν με αυτούς στην περιγραφή, ήρθαν εδώ πριν από καμμιά ώρα. Δεν με βρήκαν φυσικά αλλά καλά θα κάνω να προσέχω.
Το άλλο, πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο ιδιοκτήτης. Με τις επιτυχίες τις τελευταίας ημέρας τον είχα ξεχάσει αυτόν! Θα περάσει από εδώ κατά τις εννέα και θα αρχίσει πάλι τη γκρίνια για την αύξηση. Και τι να κάνω; Σάμπως τα έχω; Έτσι και αρνηθώ, θα με πετάξει έξω σε χρόνο dt.
Ακολουθώντας τη καθημερινή μου πιά ιεροτελεστία, κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή που με περιμένει φορτωμένη με τη σελίδα της αναζήτησης. Μένει ακόμα ένα τελευταίο αποτέλεσμα.


4. Τετάρτη βράδυ: Αίτηση ιδιοκτήτη διαμερισμάτος για αύξηση ενοικίου. Ελάχιστα περιθώρια άρνησης. Υψηλή ζήτηση στέγασης λόγω αύξησης αριθμού εισαχθέντων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (και λόγω νέου νόμου μεταγγραφών).
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Ενεργοποιώ την επιλογή και εμφανίζεται το γνώριμο παραθυράκι. Στην αρχή νομίζω ότι έχω κάνει λάθος.


Αναζήτηση αναφορών σχετικών με υποκείμενο: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ
Χρονικός προσδιορισμός: Τετάρτη 02.03.2005, 01.30
Τόπος: Οικία Νίκου Κόλλια, Χίου 108, Γαλάτσι.

---Επίσημη καταγραφή μυστικών συνομιλιών και/ή σκέψεων---

IVAN AZATROV: Zdrastvuite Nikos.
PIOTR ATANASSOV: Dobre vecher. Kak dela?.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Μιά χαρά είμαι εγώ Φερατε το πράμα;.
PIOTR ATANASSOV: Da. Αλλά, Nikos, πρέπει μας δίνει περισσότερο λεφτά. Πολύ ρίσκο πάιρνουμε μας, πολιτσία υποψιάζεται.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Πιό πολλά λεφτά. Άκου ρε χαμένε, χωρίς εμένα δεν θα είχατε ψωμί να φάτε. Άν δεν σας αρέσει να γυρίσετε πίσω στον Πούτιν, να δούμε πόσο καλά θα περάσετε. Σας καταζητεί όχι μόνο όλο το πρώην Σοβιετικό μπλόκ, αλλά και η Interpol, η CIA και δεν ξέρω και ποιός άλλος.
IVAN AZATROV: Καλά, Nikos, αλλά άν αστυνομία μάτει για σκέση σου με μας...
ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Από ποιόν ρε να το μάθει; Από τον χαμένο τον Καραμήτρο που μένει δίπλα; Αυτός και μόνο στη σκέψη ότι θα τον διώξω τρέμει. Άλλωστε, δεν ξέρει ποιοί είστε.

---------------Τέλος καταγραφής----------------




Διόρθωση: Δεν ήξερα ποιοί είναι οι κύριοι. Τώρα ξέρω. Κάνω ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία και ένα τέταρτο αργότερα την πέφτουν στο διαμέρισμα του Κόλλια. Ωραία πράγματα. Αυτός ισχυρίζεται ότι τους έχει για βοήθεια στις οικοδομές, χωρίς να ξέρει ποιοί είναι πραγματικά. Εκείνοι τον καλύπτουν προσωρινά και έτσι γλυτώνει το αυτόφωρο. Θα έχει συνέχεια η ιστορία, δεν θα τη βγάλει καθαρή.
Μετά την όλη φασαρία, και αφού το περιπολικό έχει πιά φύγει, κτυπώ την πόρτα του διαμερίσματος του και, κάνοντας τον ανήξερο, τον ρωτώ αν θέλει να μιλήσουμε για εκείνη την αύξηση στο νοίκι.
«Ποιάν αύξηση;» μου απαντά με ένα ψεύτικο χαμόγελο. «Τόσο καιρό νοικάρης μου και να σε εκμεταλλευτώ; Εδώ λέω να σου μειώσω το νοίκι»
Με κτυπά φιλικά στην πλάτη. Βέβαια, με καλοπιάνει. Αφού είμαι ο μοναδικός μάρτυρας που μπορεί να τον χώσει στη στενή. Άψογα.


*

Κοντεύει να ξημερώσει η Παρασκευή, αλλά δεν έχω ύπνο. Πως άλλαξε η ζωή μου μέσα σε μία μόνο εβδομάδα. Προαγωγή στη δουλειά (δώρο του γέρου), αποφυγή οικονομικής καταστροφής, αποφυγή αναζήτησης νέου σπιτιού, εκδίκηση γενικώς σε πολλαπλά επίπεδα. Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα καλύτερες θα είναι οι μέρες που θα έρθουν.
Στη σκέψη αυτή πετάγομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω προς τον υπολογιστή. Δεν μπορώ να περιμένω, θέλω να μάθω το μέλλον. Φορτώνω και πάλι το πρόγραμμα και πληκτρολογώ το όνομα στο κελί αναζήτησης. Είναι τρείς η ώρα το πρωί. Σκέτη αρρώστια.
Ενώ περιμένω τα αποτελέσματα, την προσοχή μου αποσπά ένας παράξενος θόρυβος σαν γρύλισμα. Φαίνεται να έρχεται από την κουζίνα. Περπατώ προς τα κεί αλλά πριν πλησιάσω την πόρτα βλέπω να πετάγεται από μέσα ένα τέρας με κατακόκκινα μάτια. Μέσα στην τρομάρα μου αναγνωρίζω τον Τζέκινς Χάν, το ντόπερμαν του Κόλλια. Πως βρέθηκε εδώ μέσα;
Ο σκύλος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να μου δώσει εξηγήσεις, αλλά χυμάει στο κατόπι μου με τα σάλια να τρέχουν από το στόμα του. Μόλις που προλαβάινω να κλειστώ μέσα στο υπνοδωμάτιο. Ευτυχώς έχει και μία δεύτερη πόρτα που επικοινωνεί με το διάδρομο που βγάζει στην εξώπορτα. Θα μπορέσω να βγώ από εκεί και να ειδοποιήσω τον Κόλλια να πάρει το κτήνος του.
Αλλά, για στάσου ένα λεπτό. Πως μπήκε εδώ μέσα ο Τζέκινς Χάν; Μόνο ο Κόλλιας έχει τα κλειδιά του διαμερίσματος. Μήπως...
Ένας ηλεκτρονικός ήχος με ειδοποιεί ότι το πρόγραμμα τελείωσε την αναζήτηση. Που μυαλό τώρα για τον υπολογιστή! Ωστόσο το βλέμμα πέφτει στο αποτέλεσμα που φαντάζει απειλητικό πάνω στην οθόνη:

Σάββατο πρωί: Η αστυνομία προσπαθεί ακόμα να διεκρινήσει τα αίτια της δολοφονίας του κυρίου Κώστα Καραμήτρου, κατοίκου Γαλατσίου, Χίου 108. Η αποτροπαια πράξη φαίνεται να προήλθε από τη δράση πολλαπλών δραστών.
Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.


Νοιώθω τα πόδια μου να κόβονται. Αυτή τη φορά δεν θέλω περισσότερες πληροφορίες, θέλω απλά να φύγω μακρυά από δώ. Κινούμαι μέσα στο διάδρομο, προς την κατεύθυνση της εξώπορτας, ενώ ακούω το Τζέκινς Χάν να ξύνει με τα νύχια του την πόρτα του υπνοδωματίου. Είμαι έτοιμος να γυρίσω το πόμολο, όταν ακούγεται ένας δυνατός κτύπος πάνω στην πόρτα, μεταξύ γροθιάς και κλωτσιάς, μαζί με μία βαρειά αντρική φωνή:
«Άνοιξε ρε καραγκιόζη να σε ξεσκίσω»
Κοιτώ από το ματάκι και αντικρύζω ένα ανθρώπινο βουνό, έναν τύπο δύο μέτρα, σκέτο Terminator.
«Με συγχωρείτε, αλλά ποιός είστε, τι θέλετε;» ρωτώ μέσα από την πόρτα, ψελλίζοντας.
«Άνοιξε ρε αλήτη να σε κάνω αγνώριστο, που μου στεναχώρησες τη Γωγώ μου. Παλιοσκουπίδι που σε άντεξε και πέντε χρόνια»
Ο Μήτσος είναι αυτός; Αυτός είναι σκέτη ντουλάπα.
«Δεν πειράζει, μη μου ανοίγεις, θα σπάσω την πόρτα και θα σε βάλω να τη φάς»
Φαίνεται πως διαθέτει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει την απειλή του. Μοναδική μου διέξοδος διαφυγής η μπαλκονόπορτα.
Βγαίνω γρήγορα στον ακάλυπτο χώρο, ανάμεσα στα δέντρα του κήπου της εγκατελειμμένης μονοκατοικίας. Δεν έχω προχωρήσει πάνω από δύο μέτρα όταν ακούω ένα σφύριγμα και νοιώθω ένα κάψιμο στο αριστερό μάγουλο. Αγγίζω το πρόσωπο μου και το χέρι μου γεμίζει αίματα. Ακούγεται ένα δεύτερο σφύριγμα και ένας φρικτός πόνος διαπερνά το πόδι μου.
Κάποιος με πυροβολεί! Αμάν! Χρησιμοποιεί σιγαστήρα. Άν δεν ήταν τόσο σκοτεινά, θα με είχε πετύχει στο δόξα-πατρί από την αρχή.
Ξαναχώνομαι μέσα στο υπνοδωμάτιο. Πρέπει να κλείσω τον υπολογιστή, το φως της οθόνης φανερώνει τις κινήσεις μου στον σκοπευτή. Πάνω στο πανικό μου – ή μήπως είναι το υποσυνείδητο μου – πατώ την επιλογή ‘Περισσότερες πληροφορίες’.
Ανοίγει το γνωστό παραθυράκι:

Αναζήτηση αναφορών σχετικών με υποκείμενο: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ
Χρονικός προσδιορισμός: Παρασκευή 04.03.2005, 03.13
Τόπος: Οικία Κώστα Καραμήτρου, Χίου 108, Γαλάτσι.

---Επίσημη καταγραφή μυστικών συνομιλιών και/ή σκέψεων----

ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Εδώ μέσα Τζέκινς Χάν. Έτσι μπράβο παιδί μου. Ξέρω, πεινάς, επίτηδες σε άφησα νηστικό. Αγαπάει ο θεός το νοικοκύρη που έχει κονέξια με την αστυνομία. Να δούμε σε ποιόν θα μιλήσεις τώρα, κύριε Καραμήτρο.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Με έκανε σκουπίδι στη δίκη. Τα έχωσε στη γριά και τα είπε όλα. Τα παιδιά μου με βρίζουν. Μήτσο μωρό μου, αν με αγαπάς, θέλω να τον σκοτώσεις.
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Πρέπει να δώσουμε ένα παράδειγμα σε όσους καρφώνουν συναδέλφους τους.
ΑΡΓΥΡΗΣ: Έχω βρεί έναν επαγγελματία. Για 100.000 ευρώ θα την κάνει χειρουργικά τη δουλειά.

--------------------Τέλος καταγραφής----------------------



Προσπαθώ να σβήσω τον καταραμένο τον υπολογιστή αλλά έχει κολλήσει και η καταραμένη η οθόνη φωτίζει το δωμάτιο σαν φάρος. Όπου να ’ναι η επόμενη σφαίρα θα με πετύχει στο κεφάλι.
Ανοίγει ακόμα ένα παραθυράκι στην οθόνη:



V

Προσοχή: Η δωρεάν χρησιμοποίηση του προγράμματος λήγει μετά την χρησιμοποίησης της επιλογής ‘Περισσότερες Πληροφορίες’ για τρείς φορές (όρος Β άρθρο 13 συμφωνητικού δωρεάν παραχώρησης του προγράμματος). Η πληρωμή γίνεται με το συνήθη διακανονισμό της εταιρείας Cipher.


Το ήξερα! Τίποτα δεν δίνουν δωρεάν αυτοί οι κομπιουτεράδες. Αλλά να ήταν αυτό το πρόβλημα μου! Σβήσε, γελοίο μηχάνημα, σβήσε!
Μία ακόμα σφαίρα κάνει κομμάτια το τζάμι για να σφηνωθεί πάνω στο κουτί του υπολογιστή. Η οθόνη αρνείται ακόμα κι έτσι να σβήσει. Μόλις που προλαβαίνω να χωθώ πίσω από το γραφείο. Οι μεντεσέδες της εξώπορτες αρχίζουν να ξηλώνονται με έναν τρομερό κρότο, που αναταγωνίζεται σε ένταση το γρύλλισμα του Τζέκινς Χάν. Δεν θα γλυτώσω, τελικά.
Ώστε Cipher λεγόταν τελικά η εταιρία. Δεν ψεύδιζε τελικά ο Κινέζος. Πως λεγόταν, είπαμε; Λού. Ο κύριος Λού της εταιρίας Cipher. Λού-cipher.

Νόμιζα πως είχα κάνει συμφωνία με έναν πλανώδιο πωλητή προγραμμάτων. Τελικά είχα σφίξει το χέρι με τον ίδιο τον διάβολο.
Καθώς ακούω την εξώπορτα να πέφτει με κρότο στο πάτωμα, αντικρύζω τον ελεύθερο σκοπευτή να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με το όπλο προτεταμένο. Και η τελευταία μου σκέψη δεν μπορεί παρά να συμπυκνώνει την όποια σοφία συγκέντρωσα στο διάστημα της σύντομης ζωής μου, δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε ένα απλό συμπέρασμα:

Έπρεπε να έχω κρατήσει την γραφομηχανή.

0 Σχόλια & γνώμες: